Illness name: เหงื่อออกมาก
Description: เหงื่อออกมาก (Hyperhidrosis) คือ ภาวะที่ร่างกายขับเหงื่อออกทางผิวหนังมากผิดปกติ ซึ่งอาจเกิดจากความบกพร่องของระบบประสาท ระดับฮอร์โมนที่ผิดปกติ การเจ็บป่วยต่าง ๆ หรืออาจเป็นผลข้างเคียงของยาบางชนิด แต่ไม่ได้เกิดจากภาวะที่ทำให้เหงื่อออกมากโดยทั่วไปอย่างอากาศร้อน การออกกำลังกาย ภาวะตื่นเต้นหรือเครียด ซึ่งผู้ป่วยอาจต้องใช้ยาช่วยควบคุมการหลั่งเหงื่อเพื่อรักษาอาการในเบื้องต้น แต่ในรายที่มีอาการรุนแรงอาจต้องเข้ารับการรักษาด้วยวิธีอื่น ๆ อาการเหงื่อออกมาก อาการเหงื่อออกมาก แบ่งได้เป็น 2 ลักษณะ ดังนี้ อาการเหงื่อออกมากชนิดปฐมภูมิ หรือเหงื่อออกมากผิดปกติโดยไม่ทราบสาเหตุ ผู้ป่วยมักมีเหงื่อออกมากบริเวณมือ เท้า ศีรษะ ใบหน้า หรือรักแร้ทั้งด้านซ้ายและด้านขวาในปริมาณเท่า ๆ กันต่อเนื่องอย่างน้อย 6 เดือนขึ้นไป ผู้ป่วยอาจมีภาวะนี้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง ซึ่งอาจเกิดขึ้นเมื่อใดก็ได้ โดยมักมีเหงื่อออกในช่วงกลางวันแต่จะไม่มีเหงื่อออกขณะนอนหลับ อาการเหงื่อออกมากชนิดทุติยภูมิ หรือเหงื่อออกมากผิดปกติโดยทราบสาเหตุ ผู้ป่วยอาจมีเหงื่อออกมากผิดปกติเป็นบางแห่งอย่างฉับพลันหรือต่อเนื่อง เช่น รักแร้ มือ เท้า หรือทั่วร่างกาย ซึ่งเหงื่ออาจออกช่วงเวลาใดก็ได้ ทั้งเวลากลางวัน กลางคืน หรือทั้งกลางวันและกลางคืน และอาจมีอาการอื่น ๆ เกิดขึ้นร่วมด้วย ดังนี้ สาเหตุของเหงื่อออกมาก โดยปกติ การออกกำลังกาย อากาศที่ร้อนอบอ้าว รวมถึงภาวะวิตกกังวลหรือภาวะเครียด มักเป็นสาเหตุให้ร่างกายขับเหงื่อมากขึ้น แต่ภาวะเหงื่อออกมากจนผิดสังเกตเป็นความผิดปกติที่อาจเกิดจากสาเหตุอื่น ๆ ซึ่งแยกตามประเภท ดังนี้ การวินิจฉัยเหงื่อออกมาก ผู้ป่วยที่มีอาการเหงื่อออกมากผิดปกติอาจไปพบแพทย์เฉพาะทางด้านผิวหนังซึ่งมักวินิจฉัยภาวะนี้จากการซักประวัติของผู้ป่วยร่วมกับการตรวจร่างกาย โดยผู้ป่วยควรแจ้งให้แพทย์ทราบถึงบริเวณที่มีเหงื่อออกมาก ปริมาณของเหงื่อ วิธีที่เคยลองรักษาด้วยตนเอง ปัจจัยกระตุ้นอย่างอารมณ์ และอาการผิดปกติอื่น ๆ ที่เกิดขึ้น เช่น เหงื่อออกแม้อากาศเย็นหรือในขณะนอนหลับ คันตามผิวหนัง มีไข้ น้ำหนักลดโดยไม่มีสาเหตุ เจ็บหน้าอก ใจสั่น หายใจไม่อิ่ม มีปัญหาความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง เป็นต้น ในกรณีที่แพทย์สงสัยว่าผู้ป่วยมีเหงื่อออกมากชนิดทุติยภูมิ แพทย์อาจให้ผู้ป่วยตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ และตรวจเฉพาะทางอื่น ๆ เพื่อหาสาเหตุของอาการป่วย เช่น ภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ เบาหวาน ไทรอยด์เป็นพิษ โรคหัวใจ เป็นต้น นอกจากนั้น แพทย์อาจทดสอบด้วยวิธีการอื่น ๆ แต่ยังไม่เป็นที่นิยมนัก เช่น ใช้แป้งกับไอโอดีนทดสอบบนผิวหนังบริเวณที่มีเหงื่อออกมาก ใช้กระดาษชนิดพิเศษซับเหงื่อบนผิวหนัง วัดค่าการนำไฟฟ้าบนผิวหนัง และให้ผู้ป่วยนั่งในห้องอบหรือตู้อบซาวน่า เป็นต้น การรักษาเหงื่อออกมาก ภาวะเหงื่อออกมากชนิดที่ทราบสาเหตุนั้น ผู้ป่วยต้องรักษาโรคที่เป็นสาเหตุของอาการป่วย รวมทั้งอาจปรับเปลี่ยนยาในกรณีที่มีเหงื่อออกมากจากผลข้างเคียงของยา ส่วนการรักษาเหงื่อออกมากชนิดที่หาสาเหตุไม่พบ มักต้องรักษาหลายวิธีร่วมกันเพื่อช่วยลดความรุนแรงของภาวะนี้ โดยผู้ป่วยควรเริ่มรักษาอาการด้วยตนเองก่อน เช่น อาบน้ำและรักษาความสะอาดร่างกายเป็นประจำ สวมใส่เสื้อผ้าให้เหมาะสมกับกิจกรรมบางประเภทเพื่อให้เหงื่อระบายได้ดี ใช้ผลิตภัณฑ์ที่ช่วยลดเหงื่อและระงับกลิ่นกาย เป็นต้น อย่างไรก็ตาม หากวิธีข้างต้นไม่ได้ผล ผู้ป่วยควรไปพบแพทย์เพื่อรักษาด้วยยาหรือวิธีต่าง ๆ ดังนี้ ภาวะแทรกซ้อนของเหงื่อออกมาก เหงื่อออกมากอาจก่อให้เกิดภาวะแทรกซ้อนได้ทั้งทางร่างกายและจิตใจ โดยภาวะนี้อาจส่งผลเสียต่อจิตใจ เช่น รู้สึกอับอาย มีพฤติกรรมหลีกหนีสังคม มีปัญหาความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง หรือกระทบต่อหน้าที่การงาน เป็นต้น ส่วนภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นทางร่างกาย มีดังนี้ การป้องกันเหงื่อออกมาก แม้ไม่มีวิธีป้องกันภาวะเหงื่อออกมาก แต่อาจมีวิธีที่ช่วยให้เหงื่อออกน้อยลง และป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากเหงื่อออกมาก ดังนี้ความหมาย เหงื่อออกมาก