อาการของ ไข้เลือดออก

อาการของโรคไข้เลือดออกมักจะปรากฏหลังจากได้รับเชื้อแล้วประมาณ 5‒8 วัน โดยทั่วไปแบ่งอาการตามระดับความรุนแรงของโรค คือ ไข้เลือดออก ไข้เลือดออกชนิดรุนแรง และไข้เลือดออกช็อก ผู้ป่วยไข้เลือดออกที่เคยติดเชื้อไวรัสเดงกี่ชนิดใดไปแล้ว จะมีภูมิคุ้มกันของโรคและไม่ติดเชื้อสายพันธุ์นั้นอีกเป็นเวลา 6‒12 เดือน นอกจากว่าผู้ป่วยจะได้รับเชื้อสายพันธุ์อื่น จึงจะป่วยซ้ำด้วยโรคเดิมอีก

ในรายที่มีการติดเชื้อซ้ำ อาการของโรคจะมีแนวโน้มความรุนแรงและการพัฒนาไปสู่ภาวะไข้เลือดออกภาวะที่รุนแรงขึ้นได้ โดยโรคไข้เลือดออกมี 3 ระดับอาการ ดังนี้

ไข้เลือดออก

ผู้ป่วยจะมีไข้สูงมาก เป็นอาการนำประมาณ 2‒3 วัน หลังจากนั้นจะมีอาการแสดงอื่นตามมา คือ ปวดหัว วิงเวียน คลื่นไส้อาเจียน ปวดรอบกระบอกตา ปวดตามกล้ามเนื้อ อาจมีผดผื่นแดงบริเวณผิวหนัง หากได้รับการดูแลรักษาเบื้องต้นและไม่มีการพัฒนาของโรคหรือเกิดภาวะแทรกซ้อน อาการจะทุเลาลงและหายป่วยได้เองภายใน 2‒7 วัน

ไข้เลือดออกชนิดรุนแรง

ผู้ป่วยส่วนใหญ่คือผู้ที่ป่วยซ้ำด้วยไวรัสเดงกี่สายพันธุ์ที่ยังไม่เคยป่วย จึงยังไม่มีภูมิคุ้มกัน อาการรุนแรงกว่าไข้เลือดออกธรรมดา มีไข้สูงมาก ปวดหัวรุนแรง เบื่ออาหาร อาเจียนอย่างหนักหรืออาเจียนมีเลือดปน อาจมีเลือดกำเดาไหล หรือเลือดออกตามไรฟันมากผิดปกติ อาจพบจ้ำเลือดหรือห้อเลือดบริเวณผิวหนัง มีเลือดออกที่เนื้อเยื่ออวัยวะภายในต่าง ๆ ตับโต ความเข้มข้นของเลือดสูง ความดันเลือดต่ำ

ผู้ป่วยในระยะนี้ถือเป็นภาวะวิกฤต ต้องคอยเฝ้าดูอาการและได้รับการดูแลจากแพทย์อย่างใกล้ชิด เพื่อควบคุมอาการไม่ให้พัฒนาไปสู่ภาวะช็อก

ไข้เลือดออกช็อก

มีเลือดออกในเนื้อเยื่อปริมาณมาก เกล็ดเลือดต่ำ พลาสมารั่ว เกิดภาวะน้ำท่วมปอด ความดันลดลงต่ำอย่างรวดเร็ว ตับทำงานผิดปกติหรือมีการติดเชื้ออย่างรุนแรงของอวัยวะภายใน สมองบวม ไตวาย จนนำไปสู่การช็อก เสี่ยงต่อการเสียชีวิต